107.

Kiedy tęsknisz, jesteś bezradna.
Zalewana smutkiem, nadzieją, zwątpieniem, złością.
Krzyczysz i nikt nie słyszy.
Próbujesz jakoś wyrwać to, co tak boli, ale nie możesz. Nie da się wyrwać pustego miejsca.
Zasypiasz próbując mocno uwierzyć.

106.

Tęsknisz.
Szukasz czegoś - czegokolwiek - kręcisz się niespokojnie - jakby było tuż obok, już prawie. Znajdujesz smutek.
Puste miejsce. Ubytek. Wyschnięty dół. Miejsce po wyrwanej z korzeniami roślinie.

Zwijasz się w kłębek. Za dużo smutku, żeby płakać. Szukasz w swoich wspomnieniach. W cudzych gestach, w skrawkach zdań, w zapachach nie do pochwycenia

105.

Smutek i tęsknota.
Jezioro smutku. Ciemne, gładkie, ciężkie, gorzkie.
Ocean tęsknoty. Wzburzony, groźny, głęboki.
Tęsknota i smutek.
Bezlitosne, potężne.
Jesteś malutka i boisz się tak, że nawet nie płaczesz. Pozwalasz im się unosi, szarpać, zatapiać. Prosisz o ratunek tylko w myślach.

104.

Przytulasz się. Gadasz. Marudzisz.
Złościsz się. Odpychasz i mocno trzymasz drugą ręką.
Chcesz by blisko cały czas.
Tęsknisz.
Pielęgnujemy wspomnienia. Patrzę, jak rosną, jak się rozkrzewiają. Ty zasypiasz z płaczem i z nadzieją.